Lech Galicki

Lech Galicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „ Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „ Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1955 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”) oraz cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie.

Wiersze Lecha Galickiego:

• …by odzyskać pamięć
• Buty na drogi wszelkie
• Atlantyda
• A niech Polsce świeci nadzieja
• Czy Polacy lubią Świętego papieża Jana Pawła II? – Lech Galicki
• Desiderata polska
• Domu mego zawłaszczanie, przeze mnie i naród polski odrzucone
• Duch i Ciało
• Dzwony
• Jak tu wybaczyć?
• Kark uginam i powstaję, zaś orkiestra gra (rekapitulacja)
• Krzyk kamienia
• KrzykOkrzyk
• Którzy oszukaliście, zdradziliście
• Lot nad Gniazdem
• Maszeruję, myślę, idę
• Motyle 10 kwietnia 2010
• Na liść zagubiony
• Nastał nam Prezydent
• Nic to
• Nie napiszę
• Obraz ukryty
• Pieśń Strzelista
• Polska Wolność
• Polskie Żale
• Pogarda
• Po Klątwie pokoju nie znajduję
• Pośród niesnasek
• Spoko Polsko, Polsko spoko
• Szok Azraelowy
• Tato
• Terapia w czasach chaosu 
• Ujrzałem
• Warto!, czyli cierpienia zakochanego karalucha
• Wśród zdumionej bardzo ciszy
• Wyznanie strzeliste
• Za żelazną kurtyną życia
• Z Janem Pawłem II rozmowa w natchnieniu

Proza:

• Specjalność 111
• Pan Tadeusz, polski zesłaniec, walczył pod Lenino, tam polska krew się lała, a On nie zginął
• Ja, z Jasnych Błoni – Lech Galicki
• Eugeniusz Arciszewski – Wielki Polski Wilk Morski
• Opisanie historii mojej miłości w czasach wojny – Zofia Wieczysta
• Król Białych Kurierów – Władysław Ossowski
• WOJNA – Droga do Sarajewa 1993
• Ty dziennikarzyno
• Niemieckie Obozy Koncentracyjne, czyli przestrzeń śmierci
• Wielka wyprawa Lody (Leokadii Podhoreckiej z domu Urbańskiej)
• Lęki Lesia
• Inny
• Obrazki z ulicy

Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „ Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo – Stan (1993).

Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan .Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny.Tamże,1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza .Szczecin: Wyd. Promocyjne”Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd.”PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin:Wyd.”Ponad”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce.Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie.(wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne”Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „ PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd.Promocyjne „ Albatros”,2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd.”Ponad”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże,2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003.

Charakterystyczne dla” metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Pozniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych ( Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych ( pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz grozną katastrofę)
– Piotr Urbański

„Rozmowa z Ojcem” Rozmowa Lecha Galickiego z Ojcem Władysławem (nr 123184) o niemieckich obozach zagłady w Polsce.
Autorzy audycji: Agata Foltyn i Lech Galicki
Lech Galicki: