[youtube height=”HEIGHT” width=”WIDTH”]https://www.youtube.com/watch?v=zwQ0HBli4dc[/youtube]
A tutaj w wykonaniu Andrzeja Kolakowskiego:
[youtube height=”HEIGHT” width=”WIDTH”]https://www.youtube.com/watch?v=huvpOnzh3k0[/youtube]
Pieśń „Na dzikich stepach za Bajkałem” (ros. „По диким степям Забайкалья”) znana także pod nazwą „Brodiaga” (ros. „Бродяга”, w wersji spolszczonej „Bradziaga” czyli „Włóczęga”) to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa.
Pieśń ta zdobyła dużą popularność na początku wieku XX, ale w środowisku więziennym Syberii bytowała już od lat 80 wieku XIX. Jej autorstwo nie zostało dostatecznie dowiedzione. W dyskografii, która datuje się od początku wieku XX występuje zwykle pod tytułem Бродяга a jako autora słów wymienia się I. K. Kondratiewa (ros. И. К. Кондратьев). Pieśń występuje w wielu (różniących się mniej lub bardziej) wersjach.
Na dzikich stepach za Bajkałem,
Gdzie złota szukają śród gór,
Włóczęga, na los przeklinając,
Na plecach tobołek swój niósł.
Na grzbiecie koszula podarta,
Nie zliczysz jak wiele tam łat,
Na głowie czapeczka pasiasta,
i szary więzienny ma płaszcz.
Z więzienia uciekł ciemną nocą,
W więzieniu za prawdę cierpiał.
Iść dalej nie był on już w mocy –
Rozciągał się przed nim Bajkał.
Do brzegów Bajkału podchodzi,
Na łódkę rybacką tam wsiadł
I pieśń bardzo smutną zawodzi,
O kraju rodzinnym, sprzed lat.
„Została tam żona ma młoda
I małe me dziatki tam są,
A teraz na szczęścia łut liczę,
Bóg wie, czy zobaczę się z nią.”
Włóczęga jezioro przepłynął,
Na brzegu ktoś czeka go rad.
„Ach, witaj, ach witaj, mateńko,
Czy zdrów jest mój ojciec i brat?
„Twój ojciec już dawno nie żyje,
I ziemia przykrywa mu grób,
A brat twój w dalekim Sybirze,
Kajdany mu dzwonią u stóp”
„Ach, pójdź żesz, mój drogi syneczku,
Zajdziemy w rodzinny nasz dom,
Tam żona do męża tak tęskni,
I płaczą dzieciątka na głos.”
