Dziesięciu z Pawiaka – polski film fabularny z 1931 roku. Film zrealizowano w oparciu o wspomnienia Jana Jura-Gorzechowskiego.
Jest rok 1905. Warszawa pod zaborem rosyjskim jest miejscem niesłychanych represji i bezwzględnej walki z polskim ruchem niepodległościowym. Schwytani rewolucjoniści przetrzymywani są w więzieniu na Pawiaku, wyroki śmierci wykonywane są na stokach Cytadeli. Janusz Dunin (Adam Brodzisz), który jest mimowolnym świadkiem egzekucji skazańca, który umierając krzyczy: „Niech żyje Polska niepodległa”, postanawia włączyć się aktywnie w ruch niepodległościowy. Dzięki wstawiennictwu poznanej przed bramą Cytadeli rewolucjonistki Hanki (Karolina Lubieńska), zostaje przyjęty do konspiracyjnej partii kierowanej przez adwokata Jana Dobrochowskiego (Józef Węgrzyn), noszącego pseudonim „Jur”. Do organizacji dociera niebawem informacja, że przez Warszawę przejeżdżać będzie Wielki Książę Cyryl Aleksandrowicz, którego na dworcu ma witać generał Maksimow (Bogusław Samborski), dowódca warszawskiego garnizonu żandarmerii. „Jur” wydaje rozkaz dokonania zamachu na generała. Na ochotnika zgłasza się Janusz… (opis za: filmweb)
Powróć do działu: Filmy Przedwojenne
