Weseli biedacy (jid. Frejliche Kabconim) – polski film fabularny z 1937 roku w języku jidysz, wyprodukowany w wytwórni Kinor. Scenariusz został zamówiony u Mojżesza Brodersona, związanego z kabaretem Ararat, w filmie wystąpili komicy Araratu, Szymon Dżigan i Izrael Szumacher. Producentami filmu zostali Wincenty Tenenbaum i Saul Goskind. Weseli biedacy (niekiedy opatrywani podtytułem Z nędzy do pieniędzy) przygotowywani byli jako komercyjna komedia, mająca przynieść twórcom zarobek. Zrezygnowano ze zdjęć w studio, kręcąc ujęcia w prywatnych mieszkaniach. Sceny plenerowe nagrywano w Brzezinach i okolicy.
Premiera odbyła się 24 marca 1937 roku w warszawskim kinie Fama (ul. Przejazd 9). Film nie cieszył się dużym wzięciem wśród dystrybutorów, gdyż jego dość krótki metraż (62 minuty) zmuszał do uzupełniania pokazów o dodatkowe materiały filmowe.
Fabuła: Akcja toczy się w małym żydowskim miasteczku w Polsce. Miejscowy zegarmistrz i jego przyjaciel, krawiec, prowadzą filozoficzne rozmowy, szczególnie podczas spacerów. Podczas jednej z przechadzek ich uwagę zwraca tłusta plama na polu. Po dokładnym zbadaniu okazuje się, że to ropa. Bohaterowie snują plany dotyczące eksploatacji domniemanego złoża. Niestety, nie wiedzą, że wcześniej przejeżdżał tędy wóz wiozący nieszczelną kadź z naftą. Mimo że bohaterowie zamierzają wszystko utrzymać w tajemnicy, za sprawą żony jednego z nich dowiaduje się o tym całe miasteczko… (opis za wikipedią)
Powróć do działu: Filmy Przedwojenne
