Mamy Prezydenta! Sąd Najwyższy oficjalnie stwierdził ważność wyboru Andrzeja Dudy!

W dniu 3 sierpnia 2020 r. Sąd Najwyższy w pełnym składzie Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, przy udziale Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej i Prokuratora Generalnego, podjął uchwałę, w której stwierdził ważność wyboru Andrzeja Sebastiana Dudy na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, dokonanego 12 lipca 2020 r.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 Konstytucji RP, art. 324 § 1 Kodeksu wyborczego (k.wyb.) Sąd Najwyższy, na podstawie sprawozdania z wyborów przedstawionego przez Państwową Komisję Wyborczą oraz po rozpoznaniu protestów, rozstrzyga o ważności wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 26 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym uchwała ta zapada w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych.

#TVPInfo | Sąd Najwyższy dnia 3 sierpnia 2020 roku stwierdził ważność wyboru @AndrzejDuda na prezydenta RP dokonanego 12 lipca 2020 roku. pic.twitter.com/kdWttWgipy

— TOP TVP INFO (@TOPTVPINFO) August 3, 2020

Z uwagi na fakt, że wybory zarządzone na 28 czerwca 2020 r. odbyły się w następstwie nieprzeprowadzenia wyborów w terminie zarządzonym na 10 maja 2020 r., Sąd Najwyższy za dopuszczalne uznał rozwiązania normatywne gwarantujące zarówno możliwość kandydowania w wyborach zarządzonych na 28 czerwca 2020 r. przez osoby, które zarejestrowały swe kandydatury w wyborach zarządzonych na 10 maja 2020 r., bez konieczności ponownego zgłaszania tych kandydatur przez 100.000 obywateli, jak również umożliwiające rejestrację nowych kandydatów. Sąd Najwyższy przyjął także w postanowieniu z 12 czerwca 2020 r., I NSW 61/20, że istniała możliwość zaliczenia na poczet wymaganych 100.000 podpisów poparcia podpisów zebranych uprzednio przez kandydata, który jednak nie zebrał wymaganej liczby podpisów w wyborach zarządzonych na 10 maja 2020 r. Kandydaci, którzy powtórnie przystąpili do wyborów i kandydaci nowo zgłoszeni nie byli w takiej samej sytuacji faktycznej, dopuszczalne było zatem zróżnicowanie ich sytuacji w odniesieniu do długości kampanii wyborczej, a co za tym idzie – również w określeniu limitów wydatków w tej kampanii (art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej).