Wiersz: motyle 10 kwietnia 2010
oni 96 ich istot ze skrzydłami jak motyle
mgła tak gęsta że aż ją ogarniał strach
z nimi wieki a minęła chwila
zrzucono zabito odleciały dusze polskie ponad piach
tam na ziemi obcej strzępy wspomnień rozsypane gęsto
tutaj Polska, mocna wiara, różaniec, tam matka i brat
gwiazdy z nieba spadają tak często
w nas pozostał ból a w nich już drugi świat
nikt nie odda tego co z ziemi zabrane
wróg pokrętny nie Bóg i niemiłosierny jest
a zobaczą nasze oczy zapłakane
jak powrócą na ostateczności kres
a to tylko jeszcze kwietnych pyłków chwile
które pod krzyżami męki trwają
szumi wiatr na polskich kwiatach osiadają motyle
nieśmiertelne do domu nadziei powracają.
Autor: Lech Galicki
Powróć na stronę: Lech Galicki.
