Tadeusz Faliszewski, pseud. Jerzy Nowogródzki, Jerzy Orowski, Jan Pobóg, Jan Saskowski (ur. 20 października 1898 w Żywcu, zm. 2 września 1961 Chicago w USA) — jeden z najbardziej cenionych piosenkarzy dwudziestolecia międzywojennego, śpiewak, aktor kabaretowy, rewiowy i operetkowy, reżyser. Mąż aktorki Haliny Kidawskiej.
Był synem Władysława Faliszewskiego i Matyldy z Kirchnerów. Dzieciństwo spędził we Lwowie, gdzie uczęszczał do szkół. Ukończył lwowską Szkołę Politechniczną.
Podczas I wojny światowej służył w Legionach w I pułku ułanów pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego, a potem jako oficer łącznikowy z Ministerstwem Spraw Wojskowych.
Jako aktor debiutował w 1922 r. Grał na scenach i estradach wielu miast Polski, m.in. w Krakowie, Radomiu, Kaliszu i Częstochowie. Jako wokalista występował z Adamem Astonem i Tadeuszem Sas-Jaworskim w popularnym wówczas Chórze Warsa, związany był z warszawskimi teatrzykami rewiowymi Morskie Oko i Nowy Ananas. W latach 1929-1930 kierował kinoteatrem Hollywood, a później założył własny kabaret literacki Rajski Ptak.
Piosenki Tadeusza Faliszewskiego
(Aby odtworzyć wybrany klip wystarczy kliknąć w miniaturkę teledysku pod odtwarzaczem).
![Tadeusz Faliszewski - Warszawianki, warszawianki [homo varsoviensis]](https://i.ytimg.com/vi/xOsVrnFPIXk/hqdefault.jpg)
- « poprzednie
- 1
- 2
- następne »
W konkursie Polskiego Radia zorganizowanym w 1937 r., mającym wyłonić najpopularniejszego piosenkarza zajął III miejsce, po Mieczysławie Foggu i Stefanie Witasie.
W 1937 r. wystąpił w filmie Konrada Toma Parada Warszawy, a w 1938 r. w Królowej przedmieścia w reżyserii Eugeniusza Bodo.
Jako wokalista znany był głównie z wykonywania piosenek z tekstami Andrzeja Własta, jak: Całą Warszawa, Gdzie twoje serce, Katiusza, Kiedy przymykam oczy, Przytul, uściśnij, pocałuj, Rebeka, Szkoda twoich łez, Śpiewaj, Tango andrusowskie, Ty, miłość i wiosna, U cioci na imieninach, Wanda, Zapomnisz o mnie, Zatańczmy tango. Śpiewał też utwory z tekstami innych autorów, m.in.: Bal na Gnojnej Juliana Krzewińskiego i Leopolda Brodzińskiego, Ach, Ludwiko (sł. Julian Tuwim, Już się prześnił sen i Za tyle pięknych dni Konrada Toma, Miasteczko Bełz (sł. J. Roman), Pij, bracie, pij (sł. Ignacy Ber), Jedź do Santa Fe (sł. Szer-Szeń), Jak całować – to ułana, Kochaj, Nie będziesz ty, to będzie inna, Płomienne serca i Śluby ułańskie Mariana Hemara czy Gwiazdy to czy oczy twe, Już dziś nie płaczę, Szczęście trzeba rwać jak świeże wiśnie i Zosiu z tekstami Walerego Jastrzębiec-Rudnickiego.
W repertuarze miał tanga, piosenki liryczne oraz satyryczne, wykonywał też arie operetkowe oraz piosenki pochodzące z rewii i filmów. Porównywano go do Ala Jolsona z filmu Sonny boy.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się jako więzień w obozie w Gusen, gdzie śpiewał w chórze i prowadził zespół artystyczny, organizując teatr estradowy.
Po wojnie pozostał na emigracji początkowo w Wielkiej Brytanii, gdzie nawiązał współpracę z Teatrem Polskim w Londynie. Następnie wyjechał do USA. Tam współpracował z Feliksem Konarskim. (za: wikipedia)
Był więźniem obozu koncentracyjnego w Gusen, gdzie śpiewał w chórze i prowadził zespół artystyczny. Po wojnie występował w Teatrze Polskim w Londynie, kabarecie Feliksa Konarskiego Ref-Rena i Teatrzyku pod Anteną w Chicago.
Siedzimy razem w tej tawernie, ja i ty,
A z twoich oczu niespokojnych płyną łzy
I płyną słowa pełne żalu, pełne skarg
Z twych jeszcze wczoraj uśmiechniętych warg.
No, nie bądź taka smutna, nie bądź na mnie zła,
Posłuchaj, stary Joze na gitarze gra,
A goście, z fajek swych puszczając dym,
Pytają, czy zatańczysz im.
Szkoda twoich łez, dziewczyno,
Wszystko ma swój kres, dziewczyno,
Żar miłości sczezł
I tylko płonie w szklankach wino.
Zapraszam serdecznie do posłuchania: Piosenki Międzywojenne:
